ဖိတ္မေခၚေပမယ့္လည္း
ေရာက္ေရာက္လာတယ္
ဘာေၾကာင့္လဲ။
တားဆီးခြင့္ ေတြမဲ့ေနခဲ့တာ
ေပ်ာ့ညံ့လို႔မွ မဟုတ္ဘဲ
တားဆီးရမဲ့ နည္းလမ္းေတြ
ငါမတတ္ကၽြမ္းေသးလို႔ပါ။
သူဟာ
၀မ္းနည္းရင္လည္း
ေရာက္ လာတတ္တယ္။
နာက်င္မႈ၊ ေ၀ဒနာေတြ
ျပင္းထန္တဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးေတြ
ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရင္လည္း
ေရာက္လာျပန္တယ္္္။
၀မ္းသာရင္၊ ေပ်ာ္ရြင္ရင္
ေတာင္မွပဲ သူက
ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ ေရာက္လာခဲ့ေသးတယ္။
သူဟာ
တားဆီးႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ
တကယ္ကို ခက္ခဲ့တဲ့
အရာတဲ့
အဲဒါ မ်က္ရည္ ေလ..မ်က္ရည္ေပါ့။
လိုည္းလွားညိဴ၀္း
Labels: ကဗ်ာ